- Zgodnie z art.24 § 1 zd. ostatnie na zasadach przewidzianych w kodeksie ten, czyje dobro osobiste zostało naruszone może żądać zadośćuczynienia pieniężnego
- Przepisy o zadośćuczynieniu nie rozstrzygają jednak samodzielnie przesłanek, od których zależy przyznanie.
Należy zwrócić uwagę na konieczność zastosowania w tym przedmiocie niektórych przepisów ogólnych.
- Sąd Najwyższy stwierdził iż zaniechanie obowiązków przez pracodawcę, prowadzące do uszczerbku na zdrowiu pracownika, jest podstawą do żądania zadośćuczynienia - trzeba jednak wykazać związek pomiędzy zawinionym zachowaniem pracodawcy a kłopotami zdrowotnymi pracownika.
art.448 KC
Zgodnie zaś z normą art.448KC w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia. Lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny.
Przesłanką odpowiedzialności z art.448KC jest nie tylko bezprawne, ale i zawinione działanie
sprawcy naruszenia dobra osobistego.
art.444 KC
W przypadku uszkodzenia ciała wywołania rostroju zdrowia zgodnie z art.444KC naprawienie szkody obejmuje wszystkie wynikłe z tego powodu koszty.
Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawy szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną
na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na na koszty do przygotowania innego zawodu.
Podstawą prawa do renty w myśl art.444§2 KC jest nie sam rostrój zdrowia, lecz jego następstwo w postaci utraty zdolności do pracy zarobkowej oraz powstania szkody, jaką jest utrata lub zmniejszenie dochodów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz